Webinar: Wpływ niedotlenienia na biologię guzów i zdrowych komórek

Profesor Ester Hammond obroniła doktorat w Szkole Nauk o Raku, Uniwersyt w Birmingham (School for Cancer Sciences, University of Birmingham). Następnie przyjęła stanowisko stypendysty po studiach doktoranckich w Zespole Onkologii Molekularnej na Wydziale Medycyny Klinicznej Uniwersytetu w Cambridge (University of Cambridge School of Clinical Medicine), zanim przeniosła się do USA, aby dołączyć do Zakładu Radiologii Onkologicznej na Uniwersytecie Stanforda – najpierw jako doktor habilitowany, a następnie pracownik naukowy. Do Instytutu Oksfordzkiego dołączyła w 2007 roku.

Profesor Karen Kirkby prowadzi badania nad PBT i FLASH w Uniwersytecie w Manchester i The Christie Hospital. Badania te mają na celu sprostanie kluczowym wyzwaniom naukowym i technologicznym terapii protonowej. Obejmują one opracowanie modeli, które umożliwiają biologiczną optymalizację dawki protonu dla guza i jego mikrośrodowiska. Badania te dotyczą również analizy opcji weryfikacji zasięgu protonów i wyznaczania mocy hamowania. Zespół, krórym kieruje liczy około 40 osób. Prowadzi również https://protonspire.eu

Karen otrzymała wiele grantów o łącznej wartości ponad 28 milionów funtów od wielu fundatorów, organizacji charytatywnych i przemysłu. Ma na swoim koncie ponad 200 publikacji, w tym w „Nature”. Karen jest autorką tekstów dla magazynów popularnonaukowych i jest zaangażowana w prowadzenie akcji informacyjnych.

dr n. med. Ernestina Schipani jest Profesorem Chirurgii Ortopedycznej Williama Wikoffa Smith’a na Wydziale Medycznym Perelman Uniwersytetu w Pensylwanii (University of Pennsylvania-Perelman School of Medicine).

Uzyskała tytuł magistra i doktora w Szkole Studiów Zaawansowanych im. Św. Anny na Uniwersytecie w Pizie we Włoszech.

Ukończyła przewód habilitacyjny w MGH-Harvard Medical School, gdzie następnie zdobywając kolejne szczeble ścieżki kariery, została profesorem nadzwyczajnym. Została zatrudniona na stanowisku Profesora zwyczajnego Chorób Wewnętrznych na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Indiana (Indiana University-Medical School), a później podjęła pracę na Uniwersytecie w Michigan, Wydział Medyczny (University of Michigan Medical School) jako profesor zwyczajny Chirurgii Ortopedycznej, Medycyny oraz Biologii Komórkowej i Rozwojowej.

Na początku swojej kariery dr Schipani odkryła, że ​​mutacje aktywujące receptor PTHR1 powodują chorobę Jansena. Następnie zapoczątkowała pogląd, że szlaki sterowane niedotlenieniem kontrolują rozwój szkieletu. Jej laboratorium ustaliło nowe zasady w szerszych dziedzinach receptorów sprzężonych z białkami G i biologii hipoksji. Amerykański Instytut Zdrowia (NIH) finansuje jej badania jako niezależnego naukowca od 1997 r.  Jest członkiem ASBMR od 1992 r., a od 2005 r. członkiem ASCI.

W 2019 r. została laureatką nagrody ASBMR Paula Stern Achievement Award. Dr Schipani jest autorem ponad 150 publikacji.